برعکس خواهر برادرام هیچ علاقه ای به درس و کتاب نداشتم تا یه روز که مادرم پای نماز منو صدا زد و بعد اون روز بود که یاد چشای اشکی مادرم منو تا گرفتن لیسانس از دانشگاه عالی رها نکرد…
من تونسته بودم و میخواستم این راهو ادامه بدم. راه اراده و پشتکار که درای بسته رو همیشه باز میکنه. کسب و کارم رو در حیطه ی رشته م راه انداختم و پادشاه کسب و کارم در منطقه ی جغرافیایی خودم شدم. حسابی موفق شده بودم نه مشکل مالی وجود داشت و نه مشکلی که بخوام حلش کنم. خدا رو شکر همه چیز عالی شد ولی انگار جای یک چیز خالی بود و من از صمیم قلب دوست داشتم این تجربه ی گرانقدر رو با همه تقسیم کنم.